"Paul Graham'ın 2007'de yazdığı bu makale, yüksek ücretli sendikalı işlerin ortaya çıkışı ve bunların zaman içinde nasıl değiştiği üzerine alternatif bir teori sunuyor. Graham, bu işlerin ortaya çıkışını hızla büyüyen bir pazarın sonucu olarak görüyor; burada düşük maliyetten çok güvenilir tedarik önemliydi. Ancak günümüzde hızla büyüyen şirketlerin farklı şeylere yatırım yaptığını ve sendikaların bu süreçte etkinliklerini yitirdiğini belirtiyor. Graham, bu değişimin nedeninin, insanların 'yüksek ahlaki cesaret' eksikliği değil, piyasanın doğası olduğunu savunuyor.

---

# Sendikaların Varoluşuna Alternatif Bir Teori (An Alternative Theory of Unions)

Mayıs 2007

Zengin ve fakir arasındaki uçurumun artmasından rahatsız olanlar genellikle 20. yüzyılın ortalarını bir altın çağ gibi görürler. O zamanlarda, orta gelirli insanların maaşlarını yükselten bir sürü iyi maaşlı sendikalı işler vardı. Yüksek maaşlı sendika işini bir mit olarak adlandırmam, ama bu konuyu fazla büyüten insanlar olduğunu düşünüyorum.

Garip bir şekilde, startuplarla çalışmak bana yüksek maaşlı sendikalı işlerin nereden geldiğini anlamama yardımcı oldu. Hızla büyüyen bir pazarda, verimlilik konusunda fazla endişe etmezsin. Hızlı büyümek daha önemlidir. Basit bir problem sizi engelliyorsa ve biraz pahalı olsa da basit bir çözüm varsa, hemen alıp daha önemli şeylere devam edersin. EBay, rakiplerinden daha az para ödeyerek kazanmadı.

Şimdi düşünmesi zor olabilir ama 20. yüzyılın ortalarında imalat sektörü büyümekteydi. Otomobillerden şekerlemelere kadar her şeyi üreten küçük firmalar, ulusal çapta ve büyük ölçek ekonomisine sahip yeni bir tür şirket haline geliyordu. Ya hızla büyümeliydiniz ya da ölüyordunuz. Çalışanlar, bu şirketler için bir internet girişiminin sunucuları gibi bir şeydi. Güvenilir bir tedarik, düşük maliyetten daha önemliydi.

Eğer bir 1950'lerin otomotiv yöneticisinin kafasına bakabilseydiniz, muhtemelen düşüncesi şöyle olurdu: evet, ne istiyorlarsa onu verin, yeter ki yeni model gecikmesin.

Yani bu işçilere emeklerinin değeri ödenmiyordu. Durumlar ne olursa olsun, şirketler onlara bu kadar az para ödemekte ısrar etmek yerine daha fazla ödemeyi tercih ederlerdi.

Bu duruma daha tartışmasız bir örnek istiyorsanız, İnternet balonu sırasında web sitesi kurma işinde danışmanlık yapan birine sorun. 90'ların sonlarında en basit şeyleri bile yaparak büyük paralar kazanabilirsiniz. Ama orada bulunan herkesin bu günlerin bir daha geri geleceği beklentisi var mı? Sanmıyorum. Eminim herkesin bu durumun sadece geçici bir sapma olduğunu anladığı.

Sendikaların dönemi de aynı türden bir sapma gibi görünüyor, sadece daha uzun bir süreye yayılmış ve bir sürü ideoloji ile karıştırılmış. Bu da insanların bunu İnternet balonu sırasındaki danışmanlık gibi soğuk bir gözle görmelerini engelliyor.

Temel olarak, sendikalar sadece Razorfish gibiydi.

Sendika hareketinin, kahraman sendika organizatörlerinin yarattığı bir oluşum olduğunu düşünenlerin açıklaması gereken bir sorun var: sendikalar şimdi neden küçülüyor? En iyisi, düşmüş uygarlıklarda yaşayan insanların varsayılan açıklamasına başvurmaktır. Atalarımız devlerdi. 20. yüzyılın başlarında çalışanlar, bugün eksik olan ahlaki bir cesarete sahip olmalıydılar.

Aslında daha basit bir açıklama var. 20. yüzyılın başı, sadece altyapıya fazla para ödeyen hızla büyüyen bir çıkış noktasıydı. Ve biz, bugünün insanları, yüksek maaşlı sendika işini üreten gizemli yüksek fikirli ilkelerden vazgeçmiş bir halk değiliz. Sadece hızla büyüyen şirketlerin aşırı para harcadığı farklı şeyler üzerinde yaşadığımız bir zamandayız.

---

İlişkili Konseptler: sendikaların alternatif teorisi, yüksek maaşlı sendika işleri, büyüme endüstrisi ve sendikalar, işçi hareketi, sendika düşüşü, orta yirminci yüzyılda imalat endüstrisi, sendikalar ve start-up'lar, hızla büyüyen şirketlerde aşırı harcama, sendikaların ekonomik tarihi, sendikalar ve işçi ücretleri, 20. yüzyılda işçi sendikaları."